Orthomoleculair is een samenvoeging van de woorden ‘orthos’ dat goed, juist of optimaal betekent en ‘moleculair’ dat komt van molecuul, de kleinste functionerende eenheid binnen de biochemie van ons lichaam.

Orthomoleculaire geneeskunde, ook wel voedingsgeneeskunde genoemd, is een complementaire geneeswijze met een wetenschappelijke basis die als doel heeft de gezondheid te bevorderen of ziekteprocessen te herstellen.

De orthomoleculaire therapie is vooral gericht op het behandelen van de oorzaken van gezondheidsklachten, niet alleen op de symptomen. Hierbij wordt zoveel mogelijk gebruik gemaakt van vitamines, mineralen, spoorelementen en andere (voedings)stoffen die het lichaam zonder schade kan gebruiken en verwerken. Goede voeding is altijd de basis van de therapie.

Adviezen zijn gebaseerd op klinisch en wetenschappelijk onderzoek en worden individueel afgestemd, want niemand is hetzelfde, zelfs niet wanneer we dezelfde diagnose hebben!

Het principe van de orthomoleculaire voeding komt van Hippocrates (460-370 voor Christus), de grondlegger van de westerse geneeskunde en de medische wetenschap. Hij beweerde al: “laat voeding uw medicijn zijn en medicijn uw voeding zijn”.

In 1968 introduceerde professor Linus Pauling met zijn artikel ‘Orthomolecular psychiatry’ in het tijdschrift Science de term ‘orthomoleculair’ voor het eerst.  Linus Pauling, een biochemicus uit Amerika die twee keer de Nobelprijs ontving, ontdekte dat chronische ziektes ontstaan wanneer de biochemie van het lichaam verstoord is.

Het opheffen van tekorten door middel van voedingsverandering en suppletie met de juiste doseringen vitamines, mineralen en spoorelementen werd een nieuwe therapievorm die hij de naam ‘Orthomoleculaire Geneeskunde’ gaf.

Professor Linus Pauling